Jak zadbać o optymalną wilgotność w domu?
Problem zawilgocenia ścian
Problem zawilgocenia ścian dotyczy zarówno budynków termomodernizowanych jak i nowo budowanych. W starszych budynkach ściany często są trwale zawilgocone, a wymienione w trakcie termomodernizacji szczelne okna, drzwi oraz izolacja termiczna ścian w znacznym stopniu ograniczają migrację pary wodnej. W nowopowstałych budynkach nadmiar wilgoci jest dużym problemem, w szczególności w pierwszych latach użytkowania, gdzie dodatkowo należy usunąć wilgoć zakumulowaną w materiałach budowlanych.
Do czego prowadzi wysoki poziom wilgotności?
Szacuje się, że średnia ilość pary wodnej powstająca w ciągu doby przy typowym użytkowaniu mieszkania (oddychanie mieszkańców, parowanie roślin, pranie, gotowanie, kąpiel) to 2-4 g/m³h, czyli nawet 40 litrów wody na dobę.
Najbardziej narażonymi na działanie wilgoci pomieszczeniami w budynku są łazienki, pralnie i suszarnie, kuchnie oraz małe sypialnie. Przy wilgotności względnej utrzymującej się na poziomie 60% na elementach metalowych rozwija się rdza, przy 70% wilgotności powietrza na ścianach zaczyna pojawiać się pleśń.
Pleśń objawia się nieprzyjemnym zapachem unoszącym się w powietrzu, ale przede wszystkim jest ogromnym zagrożeniem dla zdrowia wszystkich domowników. W szczególności niebezpieczna jest dla dzieci, seniorów i osób przewlekle chorych. Oddziałuje negatywnie na układ oddechowy, nerwowy oraz skórę. Może doprowadzić do zatrucia, rozwoju alergii, chorób wrzodów, wątroby czy niewydolności nerek.
Najczęstsza przyczyna zawilgocenia – wentylacja grawitacyjna.
Najczęstszą przyczyną zawilgocenia wnętrza budynku jest niesprawna lub źle wykonana wentylacja pomieszczeń. W szczególności jesienią i zimą. Gdy spadają temperatury, niechętnie otwieramy okna – przez co nie zapewniamy wymaganej wentylacji budynku.
Prawidłowe działanie wentylacji grawitacyjnej jest uzależnione od temperatury zewnętrznej – musi być ona minimum 10°C niższa niż w budynku. W praktyce kratki i nawiewniki są często zaślepiane przez mieszkańców, w szczególności w okresie zimowym, gdy nawiewane przez nie powietrze jest za zimne i powoduje przeciągi.
Szacuje się, że utrzymanie optymalnego poziomu wilgotności (zalecana jest wilgotność względna powietrza poziomie 40-60%) wymaga wentylacji utrzymującej się na poziomie 0,3-0,5 wymiany powietrza na godzinę. Jest to zależne od ilości mieszkańców oraz sposobu użytkowania budynku. Dla przykładowego budynku o powierzchni 150 m2 potrzebna jest wentylacja o wydajności od 120 do 200 m3/h. W praktyce system wentylacji grawitacyjnej nie jest w stanie zapewnić takiej wydajności przez cały rok.
Wentylacja mechaniczna – świeże powietrze i brak wilgoci
Najskuteczniejszym sposobem na pozbycie się lub wykluczenie pojawienia się problemu z wilgocią jest zainstalowanie systemu wentylacji mechanicznej wyposażonego w centralę wentylacyjną z odzyskiem ciepła. System kanałów rozprowadzi świeże powietrze po całym domu, zapewniając jednocześnie jego usunięcie z pomieszczeń narażonych na zawilgocenie.
Centrala wentylacyjna dostarczy wymaganą ilość powietrza, niezależnie od pory roku czy siły wiatru. Dzięki odzyskowi ciepła nawiewane powietrze do budynku będzie wychłodzone, za czym idą oszczędności w kosztach ogrzewania.
Automatyka zwiększająca wygodę użytkowania.
Automatyka central posiada możliwość ustawienia jej pracy wg harmonogramu tygodniowego, dzięki czemu możemy dopasować intensywność wentylacji w zależności od sposobu korzystania z budynku w ciągu doby.
Dodatkowo centrala wentylacyjna może działać we współpracy z czujnikiem wilgotności. Czujnik może być zamontowany w centrali HV2, monitoruje wtedy poziom wilgoci w powietrzu wyciąganym z całego budynku, lub w wybranym pomieszczeniu np. łazience DPWC 11200.
Jeżeli czujnik odnotuje przekroczenie zalecanego poziomu wilgotności powietrza, centrala zwiększy swoją wydajność proporcjonalnie do wzrostu wilgoci. Praca centrali według harmonogramu oraz wskazań czujnika wilgotności jest efektywnym i jednocześnie najbardziej ekonomicznym rozwiązaniem.
